Loading ...
Ta dekada upłynęła pod znakiem licznych zmian, które dotyczyły połączeń i przekształceń. Na początku należy wrócić do końcówki poprzedniej części historii Lechii, która przedstawiała zmiany nazw w kolejnych latach. Po sezonie 1948/49 tomaszowianie zajęli ostatnie 9 miejsce w tabeli, ale nie spadli do niższej klasy rozgrywkowej ponieważ połączyli się ze Związkowcem. W grudniu 1950 roku nastąpiło połączenie Związkowca ze Spójnią. W styczniu 1955 roku Spójnia połączyła się z KS Ogniwo i klub zrzeszono jako Sparta. Trzy miesiące później klub przyjął nazwę Tomaszowski Klub Sportowy Sparta-Lechia. Rok 1956 przyniósł ogromne zmiany w strukturze organizacyjnej polskiego sportu. Ze względu na to 14 lutego 1957 roku doszło do połączenia TKS Sparta-Lechia z ZKS Włókniarz. Postanowiono, że klub będzie nosił starą nazwę RKS Lechia. Podczas dwóch sezonów (1953-54) występowania w III lidze Spójnia kończyła rozgrywki w środku tabeli. Podobnie było w kolejnych latach, kiedy w rozgrywkach brał udział RKS Lechia. Na Walnym Zebraniu Członków klubu wybrano nowy Zarząd. Prezesem został Eugeniusz Zieliński, wiceprezesem ds. sportowych Henryk Anczarski, wiceprezesem ds. administracyjno-finansowych Zdzisław Kowalski, skarbnikiem Witold Butkus, sekretarzem Marian Osiński, gospodarzem Stanisław Goździk, a członkami zarządu: Tadeusz Psut, Ryszard Paczutkowski, Konstanty Dulewicz, Mirosław Łandwijt i Jan Jaśkowski. W czerwcu 1957 roku juniorzy Lechii zdobyli mistrzostwo Łódzkiego Okręgowego Związku Piłki Nożnej i awansowali do gier o medale Mistrzostw Polski Juniorów. W 1/8 finału młodzi tomaszowianie trafili na bardzo trudnego rywala, a mianowicie Polonię Warszawa. W stolicy padł remis 1:1, a w Tomaszowie Mazowieckim lechiści wygrali 4:3 i to oni awansowali do ćwierćfinału. W nim młoda Lechia wyeliminowała Warmię Olsztyn, a spotkanie w Tomaszowie Mazowieckim z trybun oglądało ponad 5 tysięcy widzów. W półfinale zielono-czerwoni musieli uznać wyższość Lechii Gdańsk. W 1958 roku obchodzono uroczystości 35-lecia powstania RKS Lechia. Klub otrzymał na tą okoliczność od społeczeństwa Tomaszowa Mazowieckiego nowy sztandar.
Dokładnie 19 lipca 1959 roku przy ulicy Nowowiejskiej (w tym samym miejscu co obecnie) nastąpiło uroczyste otwarcie stadionu sportowego RKS Lechia. Podczas obchodów prezes Eugeniusz Zieliński wręczył okolicznościowy pamiątkowy proporzec Janowi Gadajowi, ojcu czterech synów szczególnie zasłużonych dla klubu. W 1960 roku w rozgrywkach klasy A doszło do dwóch derbowych meczów pomiędzy Lechią i Pilicą. W pierwszym spotkaniu, którym gospodarzem była Pilica triumfowali lechiści 1:2. W rewanżu padł bezbramkowy remis. Warto wspomnieć, że ten pojedynek cieszył się ogromnym zainteresowaniem mieszkańców. Mimo obfitych opadów deszczu na trybunach pojawiło się ponad 5 tysięcy widzów. Wydział Gier i Dyscypliny Łódzkiego Okręgowego Związku Piłki Nożnej wydał decyzję, że decydujący mecz o awansie do III ligi pomiędzy Lechią a Pilicą odbędzie się na neutralnym stadionie w Łodzi. Do stolicy województwa 6 sierpnia 1960 roku wybrało się ponad 3 tysiące kibiców z Tomaszowa Mazowieckiego. Wygrała Pilica 1:0 i to ona uzyskała promocję do wyższej klasy rozgrywkowej. Niestety kilka dni po tym pamiętnym meczu zmarł nagle w wieku 50 lat Henryk Kamiński, zasłużony zawodnik i działacz RKS Lechia.
Prawdziwy rozwój sekcji piłki siatkowej przy RKS Lechia to druga połowa lat 50-tych XX wieku. Właśnie wtedy pojawiają się pierwsze sukcesy ogólnokrajowe. W 1957 roku po wspomnianym wcześniej połączeniu TKS Lechia-Sparta oraz KS Włókniarz wszyscy najlepsi siatkarze Włókniarza znaleźli się w RKS Lechia. Szkolenie przejął Klemens Frąckiewicz. Seniorzy Lechii w 1957 roku zajęli III miejsce w klasie A. Natomiast w 1958 roku juniorzy zdobyli wicemistrzostwo Polski, a drużyna seniorów awansowała do ligi okręgowej. W kolejnym roku drużyna juniorów sięgnęła po tytuł Mistrza Polski. Na sukces ten zapracowali przede wszystkim: trener Klemens Frąckiewicz i zawodnicy: Jerzy Szymczyk, Eugeniusz Szymczyk, Wiktor Kobędza, Andrzej Warych, Wojciech Paluch, Andrzej Ronek, Henryk Stachowski, Andrzej Suskiewicz. W maju 1959 rozegrano mecz propagandowy pomiędzy seniorami i juniorami RKS Lechia. Spotkanie cieszyło się ogromnym zainteresowaniem mieszkańców, a bardzo dobre i wyrównane spotkanie zakończyło się zwycięstwem zespołu Juniorów 3:2. W 1959 roku po oddaniu do użytku hali RKS Lechia rozegrała turniej z udziałem drużyn z Bułgarii ARDA i KS Społem Łódź. Po bardzo dobrej grze RKS pokonał ARDAĘ 3:0 i SPOŁEM 3:1, natomiast SPOŁEM Łódź przegrała z ARDĄ 1:3. Sukcesy tomaszowskich siatkarzy stworzyły korzystny klimat dla rozwoju siatkówki i bardzo spopularyzowały tę dyscyplinę sportu w Tomaszowie Mazowieckim. W 1960 roku odszedł do czynnej służby najlepszy zawodnik RKS Lechia – Eugeniusz Szymczyk. Mimo to, siatkarze Lechii wygrywali mecze w lidze okręgowej i ostatecznie zajęli III miejsce. Natomiast juniorzy wygrali mistrzostwa okręgu łódzkiego i walczyli w półfinałach mistrzostw Polski w Żyrardowie (nie weszli do rozgrywek finałowych). Po tych rozgrywkach PZPS powołał Edwarda Skorka po raz pierwszy na zgrupowanie kadry Polski Juniorów. Był to początek wspaniałej kariery sportowej tego zawodnika, który jak wszystkim wiadomo na Igrzyskach Olimpijskich w 1968 roku w Meksyku zajął z zespołem V miejsce (jest złotym medalistą Igrzysk Olimpijskich z 1976 roku w Montrealu i Mistrzem Świata w 1974 roku). Wraz z końcem sezonu 1960/1961 z klubu odchodzi zasłużony trener Klemens Frąckiewicz w sekcji piłki siatkowej następuje rozłam, który jest przyczyną trudnej sytuacji kadrowej. Szkolenia podejmuje się wypróbowany instruktor Edmund Wojewódzki. W grudniu 1961 roku przebywał w Polsce doskonały zespół Słowenia Jugosławia, który 14 grudnia rozegrał spotkanie towarzyskie z drużyną RKS Lechia. Zaobserwowano rekordowe zainteresowanie tym wydarzeniem, a po doskonałym meczu spotkanie wygrali siatkarze z Tomaszowa Mazowieckiego w stosunku 3:2 grając w składzie: H. Białas, K. Bińczyk, J.Szymczyk, W. Kobędza, W. Cygan, W. Szulc, M. Śmiechowicz. W 1962 roku siatkarze zdobyli wicemistrzostwo okręgu łódzkiego i walczyli o wejście do II ligi w Radomiu, zajmując III miejsce. Do II ligi po turnieju w Radomiu awansowały zespoły Broń Radom oraz Górnik Wełnowiec. W sezonie 1962/1963 siatkarze zajęli III miejsce w lidze okręgowej. W 1963 odszedł na studia jeden z najlepszych siatkarzy, wspomniany wcześniej Edward Skorek. W latach 1963-66 bronił barw AZS AWF Warszawa oraz występował w reprezentacji Polski seniorów. Pod koniec 1963 roku instruktor Edmund Wojewódzki na skutek problemów zdrowotnych nie mógł prowadzić zajęć z siatkarzami, a jego miejsce zajął energiczny instruktor i zawodnik Henryk Białas. W tym roku na studia i do służby wojskowej odeszło wielu wspaniałych zawodników stanowiących o sile Lechii co po raz kolejny przyczyniło się do trudnej sytuacji kadrowej, ale mimo kłopotów zespół Lechii utrzymał się w lidze okręgowej zajmując VI miejsce. Wyróżniającymi się zawodnikami byli: Kazimierz Bińczyk, Henryk Gawłowski oraz Z. Góra. W latach 60-tych przy klubie funkcjonowała również żeńska sekcja piłki siatkowej, ale brak kronik klubowych związanych z piłką siatkową uniemożliwiają w pełni odtworzenia historii żeńskiej sekcji.
Historia sekcji koszykarskiej w tej dekadzie jest mało znana. Wiadomo jedynie, że Zarząd RKS Lechia w reakcji na zainteresowanie koszykówką w szkołach średnich reaktywował sekcję w 1962 roku. Pierwszym trenerem był Jerzy Wiliński i prowadził zespół chłopców. Następnie powstała sekcja dziewczynek.
