Loading ...
Agnieszka Dębowska tomaszowianka, którą poznała cała Polska, po znakomitym występie w programie The Voice Of Poland 8. Agnieszka zaprezentowała utwór Czesława Niemena – Dziwny jest ten świat. Klasyk przez profesjonalnych wokalistów uważany za bardzo wymagający. Zaśpiewany przez Agę tak doskonale, że obrócili się wszyscy jurorzy. Dołączyła do drużyny Michała Szpaka. Po świetnym występie w półfinale, gdzie wykonała dwa utwory pierwszy napisany specjalnie dla niej pt „Możesz”, a drugi przebój Arethy Franklin „Natural woman”, Aga pożegnała się z programem.
Specjalnie dla czytelników Format3A, Aga Dębowska.
Kim była Agnieszka przed udziałem w programie, jak wyglądało jej życie na co dzień, o czym marzyła, jakie miała cele?
Przed udziałem w programie moje życie było równie intensywne jak teraz – praca, okresowo nawet na 2 etatach, sprawy dzieci, udział w imprezach biegowych, przez rok 2017 robiłam moją Koronę Półmaratonów Polskich, czasem spotkania ze znajomymi by pomuzykować. Sporo moich marzeń zrealizowałam, nad innymi wciąż myślałam. Gdy dowiedziałam się więc po precastingach, że przeszłam do etapu Przesłuchań w Ciemno, a potem zobaczyłam harmonogram całej edycji to złapałam się za głowę, bo wiedziałam, że wiąże się to dodatkowymi obowiązkami i czasem , którego już na tamten moment mi brakowało. Pocieszał mnie fakt, że moja przygoda z Voice’m pewnie zakończy się na tym początkowym etapie, no może na etapie „Bitwa”, więc nie ma co martwić się na zapas. Okazało się inaczej 🙂 Później już było jak było, czyli doba wypełniona po brzegi mnóstwem różnych aktywności, coraz mniej snu, ale też dużo pięknych, pozytywnych emocji. Spełniało się moje kolejne marzenie, więc cel uświęcał środki.
Zgłoszenie do programu było dobrze przygotowane czy była to jednak spontaniczna decyzja.
Na precasting pojechałam trochę spontanicznie, choć od wielu lat zawsze chciałam to zrobić. Gdy w sobotni czerwcowy poranek zobaczyłam na instagramie programu ogłoszenie, że właśnie tego dnia odbywa się precasting, to po upewnieniu się, że właściwie moje sobotnie obowiązki mam opanowane, obiad ugotowany a pokoje poodkurzane (hahaha) pojechałam popołudniu do Warszawy na ul. Woronicza. Oczywiście, poza moją córką, nikomu nic nie mówiąc. Tego dnia wzięłam udział w etapach, których jeszcze nie widać na wizji i dostałam informację, iż w ciągu kilku dni decyzja powinna zostać podjęta. Po kilku dniach dostałam decyzję o zakwalifikowaniu do etapu Przesłuchań w Ciemno…
Jak wspominasz udział w programie?
Tego dnia na scenie Voice of Poland doświadczyłam chyba największego, paraliżującego stresu w moim życiu :)) to dziwne, że wydałam z siebie jakiekolwiek dźwięki, a te dźwięki były później szeroko komentowane w sieci 🙂 Stres mnie zablokował do tego stopnia, że choć Michał Szpak kilka razy podchodził do mnie, zeskakując ze swojego fotela (w odcinku materiał oczywiście jest okrojony w stosunku do tego, co było faktycznie nagrywane), to ja nie wykonałam w jego stronę nawet jednego kroku, bo tak mnie zamurowało! Totalna niemoc! W kolejnych odcinkach było już znacznie lepiej, ale to pierwsze wystąpienie na scenie Voice’a zapamiętam do końca życia!
Jakie były Twoje oczekiwania od programu?
Od programu oczekiwałam właściwie dobrej zabawy i pewnej możliwości sprawdzenia się. Zupełnie nie przewidziałam, że mój długi pobyt będzie wiązał się z dużą rozpoznawalnością, z faktem, że niektórzy będą nazywali się „moimi fanami”(hahah, to jest niewiarygodne, ale mega cudowne :)), że ktoś będzie chciał robić sobie pamiątkowe zdjęcia, ale też z możliwością dalszego, bardziej profesjonalnego uprawiania mojej pasji, jaką jest między innymi muzyka.
Co dobrego spotkało Cię podczas przygody z telewizją.
W programie przede wszystkim poznałam wielu fantastycznych ludzi, zarówno wśród uczestników jak i ze strony produkcji. Z niektórymi z tych osób wciąż utrzymuję kontakt, a ich osobowość, wiedza, empatia są dla mnie fajnym drogowskazem na dalszą drogę. Dzięki programowi też dowiedziałam się znów wiele o sobie, jako wokalistce bez żadnego technicznego i wokalnego przygotowania, samouku, dowiedziałam się jak wiele jest obszarów, nad którymi muszę pracować, jeśli chcę to robić dobrze, coraz lepiej. Mówiąc w skrócie – muszę zacząć uczyć się śpiewać, ahahah. Ale też znów przekonałam się jak silną babką jestem i że nie ma rzeczy niemożliwych, jeśli w coś bardzo wierzysz i coś bardzo kochasz 🙂
Były rozczarowania?
Rozczarowania? Raczej zaskoczenie, że od kuchni wygląda coś tak i tak, a potem w telewizji zupełnie inaczej 🙂 taka magia telewizji :)) bywało i tak, że zaskakiwali też, w tym mniej pozytywnym znaczeniu, ludzie.. Jak to w życiu. Nie ma co się rozwijać nad tym.
Jak dziś podsumowałabyś udział w programie?. Przygoda czy szansa na coś więcej?
To miała być przygoda, a ta przygoda okazała się szansą na mój udział w projektach, o których wcześniej nawet nie marzyłam i współpracy z ludźmi, których miałam za pewnego rodzaju idoli. To naprawdę się dzieje i za to jestem mega wdzięczna! 🙂
Jak dziś wygląda życia Agnieszki po udziale w programie?
Wciąż intensywnie 😉 Wciąż pracuję, choć już tylko na 1 etacie, udało mi się ukończyć jeszcze w czasie trwania programu moją Koronę Półmaratonów, więc mam więcej czasu dla rodziny i bliskich. No i oczywiście mam okazję bardzo często śpiewać, koncertować przed publiką, co bardzo lubię, ale co wciąż niezmiennie mnie stresuje, choć ponoć tego nie widać :)) Mam zaplanowanych już wiele koncertów, na rożnych eventach, w wielu miejscach w Polsce. Tomaszowianie też będą mieli okazję jeszcze sporo razy usłyszeć mnie na różnego rodzaju imprezach, na które zostałam zaproszona. Wspaniale jest móc mieć możliwość podziękować muzycznie za wielkie wsparcie, które dostałam w czasie trwania programu, tym bardziej, że mój udział w pewnym momencie (praktycznie od odcinków na żywo) stanął pod znakiem zapytania, a właściwie rezygnacji z uwagi na nagłe i tragiczne wydarzenia w życiu osobistym. Dzięki rodzinie i wielkiemu wsparciu z zewnątrz mogłam dokończyć mój piękny, wokalny sen, choć faktycznie kosztowało mnie to nadludzki wysiłek… Dlatego teraz, po programie, muszę też znaleźć czas na totalne wyciszenie, zadumę, na emocje, które wtedy jednak głęboko skrywałam, by z mojego życia prywatnego nie robić show w telewizji, by tylko mój sposób przekazywania emocji poprzez śpiew był tym, co się ocenia i komentuje. Mam więc takie spotkania sama ze sobą, z książką, ze smutkiem. To też bardzo ważne w drodze do równowagi.
Czego dziś brakuje Agnieszce?. O czym marzy, czego pragnie?. A może czego się boi?
Czy się boję? chyba nie, jeśli już to martwię się zawsze o zdrowie i szczęście moich dzieci i osób mi bliskich. Co do pozostałych spraw, to nad wszystkim da się pracować. Pragnę rozwijać się wokalnie, pragnę stworzyć taką jakość, która będzie broniła się sama przez siebie, bez zaglądania w akt urodzenia czy stosowania innych kryteriów. Chciałabym móc znaleźć w sobie umiejętność tworzenia muzyki, pisania tekstów i do tego być mniej krytyczną wobec siebie 🙂 Pragnę otaczać się pięknymi, uzdolnionymi i życzliwymi ludźmi o mega pozytywnych wibracjach. I oczywiście pragnę pokoju na świecie! 🙂
Agnieszko, dziękujemy za rozmowę i życzymy wszystkiego co najważniejsze niech się spełnia.
