Najstarsze dzieje Ciebłowic

Był już Wąwał więc teraz Ciebłowice. Najstarsze dzieje tej wsi. Zdjęcie trochę nie w temacie, dlatego zwracamy się z prośbą do wszystkich okolicznych mieszkańców o przeszukanie swoich archiwów. Może ktoś znajdzie jakieś rodzinne zdjęcie np. z Ciebłowic na tle wapienników lub drewnianej wieży obserwacyjnej, a z Wąwału na tle cegielni lub spółdzielni w centrum.

Ciebłowice dawniej Ściebłowice, od nazwy osobowej Ściebło z sufiksem -owice. Nazwa osobowa od prasłowiańskiego źdźbło. Zmiana Ściebłowice w Ciebłowice polega na dekompozycji rzekomego wyrażenia przyimkowego z Ciebłowic.
Tereny środkowego dorzecza Pilicy, w tym i okolice dzisiejszych Ciebłowic, były intensywnie zasiedlane już od 1100 r. p.n.e., początkowo przez ludność kultury łużyckiej, a w późniejszym okresie kultury przeworskiej. Fala osadnicza przemieszczała się wzdłuż Pilicy, w górę jej biegu. Największy rozwój osadniczy przeżywały te tereny w okresie wpływów rzymskich, trwającym od początków naszej ery, o czym świadczą liczne w tym rejonie stanowiska archeologiczne z tego okresu.
Między 1136, a 1148 rokiem tereny te jako własność książęca zostały nadane przez jednego z książąt, przypuszczalnie Władysława Wygnańca, na rzecz biskupstwa włocławskiego.
Pierwsza pisemna wzmianka o Ciebłowicach pochodzi z 1389 roku. Dnia 9 maja na sądzie wiecowym w Krakowie wójt Inowłodza Jaszko Czech wraz ze swoją małżonką Katarzyną zostali zaocznie skazani przez sędziego Sędziwoja za zajęcie terenów należących do Ciebłowic. Pozew wytoczyła im kapituła Diecezji Włocławskiej. Odnotowane to zostało w księgach ziemskich krakowskich.
W 1511 roku Ciebłowice należały do parafii Białobrzegi. Kmiecie ze wsi, jako kolendę, dawali plebanowi w czasie Świąt Wielkanocnych po korcu żyta miary inowłodzkiej z łana, z połowy łana zaś po pół korca. W 1527 roku kmiecie w Ciebłowicach gospodarzyli na 14 łanach ziemi uprawnej (ok. 230 ha). Co ciekawe oprócz podstawowych zbóż uprawiano w Ciebłowicach także chmiel, który kmiecie odstawiali do browaru znajdującego się we dworze w Smardzewicach.Dzięsięcinę zaś odprowadzali do scholasterii czyli nauczyciela kolegiaty łęczyckiej. We wsi było też czterech bartników doglądających barci w lesie i karczmarz. Pierwsza wzmianka o rodach zamieszkujących Ciebłowice pochodzi z inwentarza biskupów włocławskich z 1534 roku. Wymienione zostały w nim nazwiska m.in. Piechnik (Piechna), Wrobl (Wróbel), Golassh (Golus), Riss (Ryś), Wachel (Wachoń), Mathanek (Maciński), Rak. W sumie wieś zamieszkiwało 20 rodzin.
Natomiast w 1567 roku oprócz kmieci gospodarujących nadal na 14 łanach ziemi byli już w Ciebłowicach dwaj zagrodnicy i dwaj bartnicy oraz po jednym rybaku i ogrodniku. Znajdował się tam także młyn korzeczny o jednym kole.
W 1582 roku działały już w Ciebłowicach wapienniki dostarczające wapna na potrzeby wolborskich dóbr biskupich. Było tam również dwóch bednarzy, wytwarzających dla zamku w Wolborzu beczki i naczynia domowe oraz dwóch rybaków dostarczających na zamek ryby trzy razy w tygodniu.
W 1630 roku w Ciebłowicach zamieszkiwały już 33 rodziny. Znajdował się tam również młyn i dwie karczmy.

oprac. J. Pązik
zdjęcie obóz Baudienstu w Ciebłowicach (archiwum Skansenu Rzeki Pilicy)